१. मानिसको शरीरमा रहेका हरेक कोषिकाले मानिसको निरन्तर सोच र तर्कभन्दा लाखौं गुणा बढी काम गरिरहेका हुन्छन् ।

२. मानिस यदि यी कोषिका झैं निरन्तर लागि परिरहने हो भने ऊ ‘परम् बुद्धिमता’ वा ‘प्रज्ञा’सम्म पुग्नसक्छ ।

३. भावना वा आशक्तिमा बग्नु भनेको आफ्नो जीवनमा आफै विषादि घोल्नु सरह हो । त्यसैले भावनासँगसँगै उच्च विवेकको प्रयोग गर्नुहोस् ।

४. कर्मको सफलताको लागि उद्देश्य लिनुपर्छ । तर कुनै योजनामा प्रतिबद्धता जाहेर गर्नुहुँदैन । किनकि योजना बदलिँदो समयअनुसार परिमार्जित र विकसित हुँदै जान्छन् ।

५. जसरी उज्यालोको आगमनसँगै अध्यारो हराउँछ, त्यसरी नै ज्ञानप्राप्तिसँगै अज्ञानता स्वतः लोप भएर जान्छ । ज्ञानप्राप्ति नै सफलता हो ।

६. आफूभित्र ज्ञान जागृत हुने काम गरेमा समस्या हल भएर जान्छन् । समस्या व्यवहारमा देखिए पनि ती सोच र चिन्तनमा जकडिएका हुन्छन् ।

७. सोचमा आउने ज्ञानको उज्यालोले संसारमा उज्यालो ल्याउँछ । गौतमबुद्ध यसका उदाहरण हुन् ।